اکوادور | زنان آفریقایی‌تبار و معنویت

امروزه در اکوادور، نوادگان دختریِ زنان سیاه‌پوستی که از دوران برده‌داری جان سالم به در برده اند، ریشه‌های آفریقایی خودشان را در درونی‌ترین حالات روحی و معنوی حفظ کرده‌اند

شمیم
شمیم
زنان آفریقایی تبار اکوادور معنویت

سیمارونا | اکوادور – زنان آفریقایی‌تبار و معنویت

مجموعه عکسِ جوهیس آلارکون | ترجمه و گردآوری شمیم شاهمردانی

امروزه در اکوادور، دختران، نوه‌های دختری و نوادگان دختریِ زنان سیاه‌پوستی که از دوران برده‌داری جان سالم به در برده‌اند، ریشه‌های آفریقایی خودشان را در درونی‌ترین حالات روحی و معنوی حفظ کرده‌اند. آیین‌های نیاکانی جوامع دور از وطن و بازآرایی مهاجرت فرهنگی آن‌ها و تطبیق این آیین‌ها با خانه و کاشانۀ جدیدشان، تبدیل به مسیری برای باز زنده‌سازی و یادآوری ریشه‌های آن‌ها شده و پیوندی قوی و منسجم آفریقایی-اکوادوری‌ها به سرزمین اجدادی آن‌هاست.

دیاسپورا: به پراکندگی و مهاجرت گروهی از مردم اطلاق می‌شود که دور از خانه و کاشانه اصلی خویش زندگی می‌کنند و در دنیا پراکنده شده‌اند. این واژه ریشه در متون یهودی داشته و به ماجرای خروج یهودیان از بابل اشاره دارد اما اخیراً معنای این واژه بسط پیدا کرده و به پراکندگی گروهی از مردم اطلاق می‌شود که دارای ریشۀ مشترکی هستند و از خانۀ خود رانده شده‌اند و یا فرار کرده‌اند. نمونۀ بارز آن ارمنی‌های ترکیه هستند که توسط دولت عثمانی به سمت دیگری رانده شدند، ایجاد جوامع دور از وطن می‌تواند خواسته یا ناخواسته باشد.



رکسان جارامیلو، تامیا جارامیلو و میشل بورجا، اعضای گروه فعال پان آفریقایی آدریس بابا، در حال آماده شدن برای نمایش پوشش اجدادی آفریقایی در خانۀ فرهنگ ماچارانکارا.

جامعۀ سیاه‌پوستان در اکوادور، ریشه‌هایشان به قرن شانزدهم میلادی باز می‌گردد و به تاریخ برده‌داری و مطرودشدگی اجتماعی این جامعه متصل می‌شود. جامعه از اصل خود جدا شده و به اجبار باید آداب و رسوم اجدادی خود را کنار بگذارد.


اعضای خانواده و جامعه در حال عبادت در طی مراسم نه روزۀ نوونا در حال شب‌زنده‌داری. آیین‌های آفریقایی-اکوادوری، سنت‌هایی را منسوب به تبار آفریقایی خودشان برگزار می‌کنند. این گروه، مراسم نه روزه را در خانۀ متوفی برگزار می‌کند. خانواده‌ها محرابی را برای نیایش، دعا و سرود برای درخواست آرامش روح شخص متوفی، ساخته‌اند.

با این وجود، فرهنگ سیاه‌پوستان زنده نگه داشته شده و توسط سیمارون‌ها (جامعۀ مارون‌ها) تجدید قوا شده، زنانی جسور و بی‌باک که علیه برده‌داری قیام کردند و برای آزادی سیاه‌پوستان با هر تجلی از فرهنگ بومی خود، به مثابۀ سلاحی در برابر بردگی و نژادپرستی به مبارزه پرداختند. میراث این جنبش به الگویی برای زنانگی تبدیل شد که بسیاری از زنان آفریقایی-اکوادوری از آن الهام گرفته‌اند.


رزا ماریا تورس کارسلن، 78 ساله یکی از کهنسال‌ترین ماماه و شفادهندگان در لالوما به شمار می‌آید. او زایمان و شفابخشی را در سن 9 سالگی آموخت و از همان دوران به مادر و خواهرش در زایمان کمک می‌کرد.

آفریقایی‌تبارها حدود هشت درصد از جمعیت اکوادور را شامل می‌شوند که نیمی از آن‌ها را زنان تشکیل می‌دهند. در ابتدای ورود، این جمعیت در اسمرالداس در امتداد ساحل شمال غربی و در ال چاتو در ارتفاعات شمالی متمرکز بودند. جوامع آفریقایی-اکوادوری در اینجا، تاریخ پانصد ساله‌ای از تاب‌آوری سیاهان را در خود دارند و این سرزمین، گنجینه‌ای از تنوع زیستی است، پنهان شده در جنگل‌های حرا، جنگل‌های استوایی و کوه‌های این مناطق دور افتاده زنده نگه داشتن این سنت‌ها، برای این جوامع حیاتی است. اما امروزه استخراج غیرمجاز، استخراج و برداشت از جنگل‌ها و آلودگی جیوه، آن‌ها را در معرض خطر و تهدید قرار داده است. تاثیرات فرهنگی جدید و مهاجرت توده‌ای، سنت‌های آن‌ها را در معرض خطر قرار می‌دهد. امروزه، زنان سیاه‌پوست، مدافعان اصلی این قلمرو و میراث فرهنگی منحصربه‌فردش هستند. این پروژه، دیدگاه جدیدی از آگاهی و بینش سیاه‌پوستان آمریکای لاتین و نقش مرکزی زنان را در این فرآیند، مورد کاوش و بررسی قرار می‌دهد.


روزا موسکورا، مراسمی را برای تشکر از Ochún ، الهۀ آب شیرین روی رودخانۀ سانتیاگو برگزار می‌کند. روزا، رهبر معنوی آفریقایی اکوادوری است که معونیت و فرهنگ اجدادی آفریقایی را به عنوان بخشی از فعالیت خودش، حفظ می‌کند. این مراسم، آغاز کنندۀ سال جدید است.

زنان آفریقایی-اکوادوری در حال برگزاری جشن بانوی رحمت و مهربانی، مریم مقدس در پلایادی اورا.پیالادی اورا، سکونت‌گاه  اکثریت جامعۀ اکوادوری-آفریقایی به شمار می‌آید که در سواحل رودخانۀ سانتیاگو در مرز شمالی اکوادور-کلمبیا واقع شده است. این جامعه، شیوه‌ها و رسوم فرهنگی آفریقایی اجداد خود را با خود به این منطقه آورده‌اند و با گذشت قرن‌ها زنده نگه داشته و پاس می‌دارند.