میرچا الیاده اسطوره‌شناس در نوشته‌هایش اشاره کرده که جهان در باور مردم قدیم ساختاری دوری داشته. یعنی با چرخش سال، اتفاق‌های اسطوره‌ای از جمله آفرینش دوباره و دوباره تکرار می‌شوند. رد این تفکر رو میشه جاهای مختلف به خصوص در اسطوره‌های ایران و هند پیدا کرد. آفرینش از یک نقطه آغاز میشه، عصر طلایی رو طی می‌کنه و در نهایت به پیری و زوال می‌رسه. خدایان با از بین بردن جهان پیر و کهنه، جهانی نو و تازه رو خلق می‌کنند. در خیلی از فرهنگ‌ها مردم اعتقاد دارند در زمستان دنیا به دوران آشوب برمی‌گرده و بهار نمایندۀ آفرینش دوبارۀ جهان از دل این آشوبه.