پوریا فرجی و افشین صائب‌نژاد | اجرای تنبور مقام شیخ امیری روایت استاد الهی و حاج نعمت‌الله
ملودی اصلی مقام شیخ امیری منسوب است به شیخ امیر: عارفی کُردزبان در قرن دوازدهم که چوپانی ساده و عامی بوده و تجلی ناگهانی و بیداریِ روحانی موجب الهامات وی در سرودن اشعاری فراوان و آکنده از اشارات و مفاهیم عرفانی گردید.
«شیخ امیری» عنوانی است کلی که هم مشخص کنندۀ نوعی ملودی و هم طرزی خاص در کوک کردن تنبور بر اساس فاصلۀ چهارمِ درست، معروف به کوکِ شیخ امیری، است. ملودی اصلی این قطعه منسوب است به شیخ امیر: عارفی کُردزبان در قرن دوازدهم شمسی که چوپانی ساده و عامی بوده و تجلی ناگهانی و بیداریِ روحانی موجب الهامات وی در سرودن اشعاری فراوان و آکنده از اشارات و مفاهیم عرفانی گردید. این مقام در طول تاریخ فرهنگِ «اهل حق»، به الگویی مناسب برای توجه و تمرکز به معبود تبدیل شده و اغلب در آغاز مجالس ذکر و سماع با تنبور و آواز اجرا می‌شود. در رپرتوار استاد الهی هفده روایت مختلف از این مقام وجود دارد که بعضی از آنها به‌نام به‌وجودآورندۀ آن و بعضی در تکریمِ شخصیتی معنوی ایجاد شده و برخی نیز به نام منطقه‌ای که آن قطعه در آنجا مرسوم بوده، آمده است. در این بخش دو روایت از شیخ امیری به نام شیخ امیری استاد الهی و شیخ امیری حاج نعمت‌الله اجرا گردیده است.
پوریا فرجی : تنبور
افشین صائب‌نژاد : دَمام
مقداد شاه حسینی : تصویر و میکس صدا
