من هنوز هستم | روایتی از زندگی مردم بومی اکوادور
این پروژه به بررسی و کاوش در زندگی روزمرۀ نسل جوان بومی اکوادور می‌پردازد، نسل جوانی که دوره‌ای جدید در تاریخ اکوادور برای باز زنده‌سازی میراث به‌جامانده از دوران پیش از استعمار این کشور، را ترسیم می‌کند.
I am, Still | روایتی از زندگی مردم بومی اکوادور
مجموعه عکس از جوهیس آلارکون | ترجمه و گردآوری: شمیم شاهمردانی
این پروژه به بررسی و کاوش در زندگی روزمرۀ نسل جوان بومی اکوادور می‌پردازد، نسل جوانی که دوره‌ای جدید در تاریخ اکوادور برای باز زنده‌سازی میراث به‌جامانده از دوران پیش از استعمار این کشور را ترسیم می‌کنند. جوهیس آلارکون به سراغ نسل جوان بومیان اکوادوری رفته، نسلی که تصمیم گرفته‌اند روی زمین‌های خودشان در کنار نسل قبل بمانند و شیوه‌ای از زندگی را توسعه و بسط دهند که مدرنیته را با دانش و هوش اجدادی در هم آمیخته‌اند، جوهیس در این مسیر به کاوش در فرهنگ نژادی مختلط و یا ادغام فرهنگی (واژۀ اسپانیایی ‘mistizaje ) پرداخته است. نسل جوان به‌واسطۀ تعامل خود با سنت بومی، شیوه‌ها و روش‌های جدیدی از زندگی در هماهنگی با طبیعت و با خودشان را یافته‌اند.
وقتی این پروژه را آغاز کردم، خاطرات کودکی‌ام به یادم آمد، کوهستانی که در آن متولد شدم، وعده‌های غذایی در کلبه‌مان و در کنار خانواده‌ام و آن صبح‌های سرد کوهستانی با صدای آب رودخانه از خواب بیدار می‌شدم. خاطرات من به مرور زمان و با زندگی در شهر، محو و کم‌رنگ‌تر شد اما در این جامعه محلی و در میان جوانان و بومیان این منطقه، تجربیات و احساسات عمیق و ژرف به دست فراموشی سپرده نشده، رها نشده تا تنها بخشی از حافظۀ تاریخی مردم در گنجینه‌ها باقی بماند. جوانان روزهای خود را صرف کوهپیمایی، جستجو در یوتیوب و ارتباط با واتساپ و در کنار حیوانات مزرعه سپری می‌کنند. در اکوادور حدود 6% از جمعیت را بومیان اصیل تشکیل می‌دهند. طی قرن گذشته، نژادپرستی، تبعیض نژادی و نابرابری، بومیان را واداشته تا خانه، زادگاه و فرهنگ اصیل خود را رها و به شهرها مهاجرت کنند.
روند جهانی شدن، هویت بومی را در میان بسیاری فروکاسته اما نسل جوان، توفقی در این روند رو به رشد را ممکن ساخته‌اند. آن‌ها با ماندن در جوامع محلی خود و پاسداشت سرزمین، هویت و فرهنگ، رهبران جریانی رنسانس‌گونه به حساب می‌آیند.
