«نگاهی به آلبوم Haneen کاری از گروه Brickwork Lizards»
[box type=”shadow” align=”” class=”” width=””]فیل وندرایکن | فولک‌ریدیو | ترجمه: امید سلطانی[/box]
هنرمندان همواره برای “تغییر” پیشگام بوده‌اند. به همین دلیل هم اغلب توسط رژیم‌های مستبد بعنوان اولین قربانیان انتخاب می‌شوند؛ یا اینکه نهاد قدرت سعی می‌کند تا آنها را در خدمت خود درآورد. از این رو کشف هنرمندانی که موسیقیشان را می‌توان تنها با برچسب “چندفرهنگی” تعیین کرد واقعا امیدبخش است. البته بیشتر موسیقی‌هایی که ما در حال حاضر به آنها گوش می‌دهیم در حقیقت “چندفرهنگی”اند؛ جز و بلوز، ریشه‌های چیزهایی هستند که پاپ یا راک می‌نامیم که خودشان ترکیبی از سنت‌های موسیقایی بردگان آفریقایی و مهاجران اروپایی هستند.
به تازگی اما من به هنرمندانی برخورده‌ام که موسیقی‌های آمریکایی، اروپایی و عربی را در یک پیوند کاملا تازه عرضه می‌کنند. یکی از آنها Brickwork Lizards (+) است؛ گروهی 10 نفره از آکسفورد که 13 سال است فعالیت می‌کنند و نوع منحصربه‌فردی از موسیقی World را با موفقیت در فستیوال‌ها و برنامه‌های سرتاسر بریتانیا اجرا می‌کنند. آنها به درستی جز سنتی و موسیقی عربی و خاورمیانه را با بسیاری از طعم‌های موسیقایی دیگر که در چنته دارند در هم می‌آمیزند. این گروه یقینا مایه‌هایی از Cabaret و درام را هم در خود دارد که با آنها آش شله قلمکاری از صداها و استیل‌های منحصر به فردی را می‌سازد.
دومین قطعه از آلبوم جدید آنها “حنین” با عنوان Hijaz Zeybek بازسازی و بازخوانی یک آهنگ قدیمی عثمانی است. این قطعه با یک سمپل از یک ضبط عربی شروع می‌شود که گروه با شیوه‌ای آرام و ملنکولیک آن را به انحصار خود در آورده است.
همچنین گروه با ترکیب ناهمگنی از موسیقی فولک پرو و خاورمیانه و رپ در Toro Mata شما را غافلگیر می‌کند. در عین‌حال قطعه‌ی The Hanging Tune یک فولکلور مرگناک قدیمی انگلیسی است. این نسخه در دستان توانمند گروه، با آواز ملودراماتیک Tarik Beshir روی عود و پس‌زمینه‌ی باروک ساخته شده توسط ویولن و چلو، یادآور همزمان دنی الفمن و Urban Voodoo Machine است.
قطعه‌ی Ya Rayah تاثیرات خاورمیانه‌ای گروه را به وضوح آشکار می‌کند[tooltip text=”*” gravity=”nw”] قطعه‌ی “یا رایح” ترانه‌ی محبوب شعبی الجزایری است که توسط دحمان الحرّاشی در سال 1973 نوشته و اجرا شده است. عمده شهرت این ترانه برمی‌گردد به بازخوانی آن در سال 1993 توسط رشید طاها خواننده‌ی الجزایری-فرانسوی. متن این ترانه از زبان مسافری است که تبعید شده و شوق بازگشت به وطنش را دارد.[/tooltip] در حالیکه Come on Home سایکدلیا، ایندی‌پاپ و خوانش صمیمی ترانه را در Verse درهم‌می‌آمیزد، پیش از آنکه به Chorus شادی‌انگیزی که یادآور پاپ دهه60 با یک وکال هارمونیزه‌ی دوست‌داشتنی است برسیم. پایان‌بخش این شاهکار بیناژانری یک سولوی fuzzy شیرین گیتار است.
قطعه‌ی Old Fashioned Song همچون عنوانش مثل یک آهنگ قدیمی صدا می‌دهد که در آن گیتار ترمولو، ویولن، چلو و عود با همکاری همدیگر محموله‌ی شوخ‌طبعانه‌ای از ترانه‌ای نسبتا زیبا ارائه می‌دهند. در حال حاضر نمی‌توان دقیقا پی‌برد که Brickwork Lizards قصد فریب دادن شنونده‌اش را دارد یا خیر اما نهایتا این مهم نیست. آنچه مهم است این است که این گروه تعداد زیادی از سازهای موسیقایی و تاثیراتی از سراسر جهان را در یک پیوند موسیقایی با یکدیگر تلفیق کرده و خیلی هم خودش را جدی نمی‌گیرد و سعی می‌کند تا باشکوه باشد، مسحورکننده باشد و سرگرم کند. Brickwork Lizards گروهی است که برای دنیای فردا موسیقی پاپ چندفرهنگی اجرا می‌کند.
[button color=”red” size=”small” link=”https://owrsi.com/tag/%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%82%DB%8C-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86/” icon=”” target=”true”]مطالب دیگر در مورد موسیقی جهان را بخوانید[/button]
