در تجسم ایده‌ی قطعه‌ی «روتنبرگ» از گروه اتاق، دیالوگی آغاز شده و رفته‌رفته از معنا تهی می‌شود، صدا و تصویر به‌هم می‌ریزد و زمان در زبان مستحیل می‌شود.