یک فرد منتظر جهان را کندتر تجربه می‌کند، به ساعتش نگاه می‌کند، به در و دیوار، به آدم‌هایی که در گذر هستند و خودش که در سکون به سر می‌برد تا انتظارش به پایان برسد. در هنگام انتظار، زمان وارد بدن ما می‌شود و ما خود به زمانی تبدیل می‌شویم که می‌گذرد. حتی اگر به انتظارمان آگاه نباشیم هم در حال انتظار کشیدن هستیم.