سَوداد واژه‌ای از فرهنگ پرتغال، حالتی نوستالژیک و انتظاری ابدی برای برگشتن چیزی‌ست که دیگر وجود ندارد و همین فقدان و غیاب، منشایی می‌شود برای رنج. رنجی به خاطر میل و خواستن، درد وجودی ناشی از یک عدم. دلتنگی و دلگرفتگی از نبودن فرد یا متعلقی که دیگر احتمالاً هیچوقت برنخواهد گشت. در این قسمت به حسرت‌های زندگی پرداختیم.