زمانی این جملۀ گوته پیشگویی بیش نبود که «نقاشی باید بر مبنای ارتباط نقاشی و موسیقی کار کند» و بعدتر نقاشی نشان داد که می‌تواند هنر را از اندیشه منتزع و به کمپوزیسیون هنری ناب دست یابد، به رنگ صدا برسد، گام‌های موسیقی را بشمارد و در پاسخ، موسیقی توانست سمفونی‌هایی با رنگ‌های به سرعت در حال تغییر و بدون مرز را ببیند، منتزع کند، صدا بسازد با آوا ترکیب کند تا آیینی از کیش موسیقایی، به رنگ و فرم، تنیده درهم به قاب تصویر بنشاند.
گروه هنری «امرتاآرت» علاوه بر معرفی هنرمندان حوزۀ تجسمی بر آن است، که با زبان تصویر و مستند، گسترۀ ارتباط بین هنرها را نیز بازنمایی کند.
مستند نوید افقه (+) ، موزیسین نام‌آور هنر معاصر ایران، سرگذشتِ تصویری‌ای است از دیدگاه‌هایی متفاوت، از تجربه زیسته، از اسطوره در دنیای موسیقی. فضای موسیقی بخش‌هایی از ویدیوی پیش رو، روایتی است از «آواز اسطوره‌های شکسته»ی آلبوم معبد پیکره‌های چوبی،( The Temple of wooden Figures) با افکت‌های صوتی از «حیاتِ» آلبوم پیدایش (Genesis)و نواهایی از تار، که به گوش، نه، که به چشم می‌رسد. این درهم تنیدگی، طرحی است برای تمبک و آوا، تجربه‌ای است نوآورانه، اِفکت‌هایی از توانایی‌های ساز تمبک، شکل‌دهنده‌ی ذهن هر شنونده‌ای است برای قرار گرفتن در رنگ‌هایی منتزع، آوایی است از بافت‌ها و صداهایی است از نقاشی‌هایی که از سر اتفاق بر بوم می‌نشینند و همان موسیقی است که خدایان را برمی‌آشوبد.
نوید افقه در سال 1349 در شیراز متولد و از سال 1362 در مرکز حفظ و اشاعه موسيقی سنتی در محضر استاد «محمود فرهمند بافی» به فراگیری ساز تمبک مشغول شد.حضور برادر بزرگترش «مسیح افقه» که از نوازندگان سنتور می باشد نیز کمک فراوانی به او کرد.وی که همچنین از نوازندگان تار و سه تار می باشد، دوره های مختلف ارکستراسیون،کنترپوان و هارمونی را زیر نظر استاد «کامبیز روشن روان» آموزش دید و نخستین آلبوم خویش را در سال 1379 و یک سال بعد مجددا” در فرانسه منتشر ساخت.او کنسرتهای متعددی در داخل و خارج از کشور برگزار کرده و با گروههای زیادی همچون سروش،فرامرز پایور،دالاهو،آینه و مسیحا همکاری داشته است.
آلبوم آفرینش تجربه‌ای است غیرمتعارف جهت معرفی توانمندی صوتی متنوع تنبک در قالب روایتی اساطیری از پيدايش جهان خلقت و انسان. نوید افقه با وسواس بسيار و نگاهی انتزاعی هر آن‌چه را كه برای روایت داستان خود نیاز داشت از اين ساز اصيل ایرانی بدست آورده است.
اگر از کمانچه بدتان نمی‌آید و رویکرد کیهان کلهر به این ساز را دوست دارید، «وهم» گزینه خوبی برای شماست. این آلبوم سرشار از دورهای ریتمیک (groove) است و با تکرار یک آکورد آغاز می‌شود چیزی که در موسیقی ایران چندان متداول نیست. از سوی دیگر به رقم اینکه با سه ساز آکوستیک قدیمی نواخته شده، سعی در رسیدن به بیانی نزدیک به موسیقی امبینت دارد. بهره بردن از نت‌های کشیده و تکرار آنها باعث چنین ماحصلی شده است. البته که حضور نوید افقه (تنبک) و تونی اورواتر (کنترباس) در کنار اینانلو، وهم را بالا کشیده و ضامن موفقیتش شده است. اینانلو سعی کرده از کمانچه تصویری متفاوت برای مخاطب بسازد.
