با مروارید طهماسبی اولین بار زمانی که در کلاس‌های ماهانه حسام اینانلو در شیراز شرکت می‌کرد آشنا شدیم. بعد از آن برای درس گرفتن به تهران می‌رفت و برمی‌گشت. حالا مروارید بعد از هفت سال، جواب تمرین و ممارست خود را گرفته و در حال ورود به دوره‌ی جدید نوازندگی‌اش و قرار گرفتن در مسیر حرفه‌ای موسیقی است. اما مفهومی که در ذهنش از نوازندگی حرفه‌ای تعریف شده با انتظاری که جامعه موسیقی سنتی از او دارد، کمی ناسازگار است. جدا از موانع موجود برای فعالیت یک هنرمند زن در زمینه موسیقی، چالش دیگری هم سر راهش قرار دارد. اینکه از سمت قدیمی‌های حوزه موسیقی سنتی، پذیرفتن نوازندگی خارج از چارچوب‌ِ مرسوم، سخت است. ولی فضیلت اصلی هنر همین است که روح را آزادانه به پرواز درآورد. اتفاقی که در موسیقی اساتید بزرگی مثلِ کیهان کلهر می‌افتد. ویدیویی که از اجرای مروارید طهماسبی می‌بینیم قطعه‌ای‌ست در چارچوب موسیقی ایرانی و بر پایه‌ی فضایی بداهه با محوریت حس و حال درونی خودش.
[button color=”red” size=”small” link=”https://owrsi.com/author/eevan-platform/” icon=”” target=”true”]اجرای ساعت 7[/button]
