همانطور که از نامش پیدا است، Imaginarium فضایی خیال‌گون و اگزوتیک دارد. روایتی با طعم فانتزی‌های واقع‌گرا که کمی چاشنی پاستورال (شبانی) به آن افزوده شده. با این حال، آلبومِ بیژن شمیرانی (+) و کوین سدیکی به خوبی کیفیتِ رابطه دو دوست (و نه صرفاً دو موزیسین) را به نمایش می‌گذارد. کنجکاویِ کوین سدیکی برای سر درآوردن از لَنگ‌نوازی‌های بیژن شمیرانی، او را به یادگیری تنبک از شمیرانیِ پدر (جمشید) سوق داد. این تجربه در کنار هم‌نوازی در پروژه‌های گوناگون سبب شد تا این دو به خوبی، پیچ و خم دنیای یکدیگر را بشناسند. گیتارنوازی سدیکی در قطعه «دَرِ آبی» به مراتب ایرانی‌تر از یک فرانسوی صدا می‌دهد! شمیرانی هم به‌موقع بی‌خیالِ دی‌فکتوی ضرب‌نوازی ایرانی می‌شود و پالس و groove مورد نیاز سدیکی را پیشکش می‌کند. کوکِ غیر استاندارد، تکنیک‌های نامتعارف نوازندگی، پردازش صدا و جاگذاری تکه‌ای کاغذ در بریج ساز. گستره متنوعِ تلاش‌های سکیک را شکل می‌دهند برای دستیابی به تمبر صدایی متفاوت از سازش. آلبوم تنوع بالایی دارد از سبُکی «لا بوهمی» تا انتزاعِ «بر حلقه زحل» از سادگی ریتم [tooltip text=”شوروی” gravity=”nw”]شورو (Choro) به معنی ناله، نوعی موسیقی شهری برزیلی است که عموماً در فرم روندو اجرا می‌شود با سازبندی غالب گیتار، فلوت و کاواکین‌هُو یا یوکلِلی. شورو بر روی ریتم‌های ساده‌ای استوار است هر چند که سنکوپ‌های متعددی در آن به کار می‌رود.[/tooltip] «cochichando» تا سیکل‌های لنگ و فَردْ-ضربی قطعات «بازی» و «۱۹ پل». Imaginarium آلبوم عکسی است از سفرهای کول و فانتزی مؤلفانش. از ملاقات و عرض ارادتشان به شارل آزناوور تا آب‌تنی در سواحل برزیل، دوئل با کابوی‌های چغر و ماجراجویی بر روی زحل و حتا غنیمت‌شمردنِ دَم در خانه‌باغ‌های ایرانی. صمیمت و سرخوشی دلنشینی در این اثر به گوش می‌رسد.
