سهیل پرهیزکاری – قطعه‌ى بى كلام Not Synced – In B Minor
سهیل پرهیزکاری ، متولد فروردین هفتادوچهار، اتاق کوچک خود را در شانزده سالگی ساخت. چهار دیوار و یک پیانو. سهیل الفبای موسیقی را از قبل تر و پیش از زبانِ مادری می دانست و بعد، در نوجوانی تصمیم گرفت تا جمله سازی کند. تلاش هایی نافرجام در پرداخت به این امر داشت، هیجان زده و پرانرژی بود، آدم ها را پیدا می کرد و سعی در یافتن تجربه های تازه داشت. اما در نهایت هیچکس را به اتاقش راه نمی داد و هنوز هم همین است. تنها و مستقل. نخستین قطعه ای که منتشر کرد هم به خاطرِ خودش بود، “سهیل – به خاطرِ خودم” در بامداد یک شب پاییزی فی البداهه نواخته و منتشر شد. ساده و بی ادعا. اما پنجره ای شد برای اتاق کوچکش. هوای اتاق تازه شد و نفس کشیدن مهم تر. قطعات بعدی او هم به همین منوال ساخته و پرداخته شدند و به مرور تجربه های فردی و اجتماعی روی ذهنیتش نسبت به هنر تاثیراتی گذاشت و او را با پرسش های تازه تر مواجه کرد. پرسش هایی که گهگاه از طرف او با مخاطب هم در میان گذاشته می شوند. سهیل هنرمندی مستقل و بی ادعاست. برای فهمِ نشانه و زبان می کوشد و آزمون و خطاهایش را با دیگران به اشتراک می گذارد. ابزار او موسیقی ست و در ارائه ی آن، ژانر مشخصی را هدف قرار نمی دهد. ساختار را می شناسد سپس می شکند. آثار سهیل پرهیزکاری را می شود در کانال تلگرامی او جُست و شنید.
[button color=”red” size=”small” link=”https://t.me/soheylparhizkarimusic” icon=”” target=”true”]کانال تلگرام سهیل[/button]
