انیمیشن Rains هجوی بر زندگی مدرن شهری

انیمیشن Rains، ساده و روان مانند نامش؛ باران. داراى شاخصه‌هاىِ پست مدرنى؛ هجوِ زندگى مدرنِ شهرى، نداشتن كاراكتر و قهرمانی خاص، شرح و نمایشِ وضعيتى بدون هدفی خاص که گرايش به نهيليسم از خود نشان می‌دهد و به صورت كلى چهارچوب گریز است!
نمونه هايى از هجو كردن در انیمیشن Rains ؛ استفاده از موسيقى آرام و عاشقانه كه با نام انيميشن همخوانى دارد در مقابلِ تصاويرى كه مخاطب می‌بيند وجود دارد؛ نمايشى از صورت هاى مضطرب و نگران، ترافيك و سردرگمى شهروندان در اين كلان شهر. آنها به صورتى ، خود را به سرپناهى می‌رسانند كه گويى از آسمان اسيد می‌بارد. آيا اين همان بارانیست كه شاعر می‌پروراند و غزل جارى می‌كند؟!
در نمايى ديگر، تابلو تبليغاتى (درب پاركينگ؛ نمادى از آلت زنانه ) با نقشى جنسى طراحى شده است و اتوموبيلى مدرن (نماد الت مردانه ) می‌بینیم ولى به سرعت شاهد نمايى از اتوموبيلى هستیم كه حتى روشن نمی‌شود. معمولا در آثار پست مدرن نمادهايى از ضعف جنسى و نمايشى شدن اين رابطه نيز دیده می‌شود.
در نماىِ پايانى، تصوير به سمت آسمان كشيده می‌شود ولى اين خورشيد و آسمان آبى نيستند كه انتظار دیده شدنشان را داریم، بلكه تابلو و لوگويى از بانكى است كه نماينده و قيم اين شهر است.
باران قصه عادت به دود است و هر چه كه از ذات انسان به دور. قصه نظامهايى است كه سرمايه داران در راس هرم قرار دارند و جان، روان و طبيعت اهميت خود را از دست داده‌اند!
انیمیشن Rains داستان گويىِ پست مدرن و بدون قالب خود را تا پايان حفظ می‌كند و شايد تفاوتى نباشد ميان از انتها تا به ابتدا ديدن یا از ابتدا تا به انتها ديدنِ داستان.

پ.ن: به نظر استفان هاوكينگ بشريت فقط ١٠٠٠ سال زمان دارد تا مكانى جديد براى زندگى پيدا كند، منابع زمين رو به پايان و شرايط جوىِ زمين به دست خود انسان وخيم شده است و مرگ سياره‌مان نزديك است.

[button color=”red” size=”small” link=”http://coquarddassault.tumblr.com/” icon=”” target=”true”]انیمیشن های بیشتر از David Coquar-Dasault[/button]