پست راک – (راک و زیرسبک های آن-قسمت سوم)

[box type=”shadow” align=”aligncenter” class=”” width=””]پست‌راک، زیرشاخه ای از موسیقی راک است که در آن از آلات موسیقی راک استفاده می‌شود ولی نتیجه نهایی آن راک نیست. در این مطلب بیشتر با پست راک آشنا خواهید شد.[/box]
واژه پست راک در ابتدا به قطعاتی از موسیقی راک اطلاق می‌شد که در ساختار خود دارای نوآوری بودند. از اواسط دهه 1990 این نوآوری‌ها ساختار مشخصی پیدا کردند و آلبوم‌هایی به بازار روانه شدند که از نظر محتوا و فرم با راک متفاوت بودند. در واقع پست راک زیر شاخه ای از موسیقی راک است که در آن از آلات موسیقی راک استفاده می‌شود ولی نتیجه نهایی آن راک نیست. شروع سبک پست راک به اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد میلادی باز می گردد اما شروع جدی اين سبك را می توان در دهه ۹۰ میلادی و با گروه هایی مانند Talk Talk و Slint جست. گروه هایی که هر چند موسیقی و نواهای مختلف و متفاوت از هم می آفریدند اما همگی یک وجه مشترک داشتند و آن سعی در ایجاد ملودی ها، صداها و هارمونی هایی متفاوت با استفاده از سازهای سبک راک بود.
گوش بدهید به آهنگ its my life از گروه talk talk

 
[button color=”red” size=”small” link=”http://download.owrsi.com/music/TalkTalk.mp3″ icon=”” target=”false”]لینک دانلود[/button]
 
تکرار موتیف‌های موسیقایی، چندخطی بودن، تغییر حالت‌های دقیق، اوج‌های بسیار بلند و فراز و فرودهای فراوان، الگوهایی بود که با تاثیر از ژانرهای دیگر در پست راک ایجاد و تکرار شد. بی‌کلام بودن قطعات (Instrumental)، قطعه‌های طولانی بین ده تا سی دقیقه، مونولوگ‌ها یا دیالوگ‌هایی با مضمون سیاسی و اجتماعی در ابتدا یا انتهای قطعات و نام‌های طولانی و بعضا عجیب و غریب برای قطعات و آلبوم‌ها و گروه‌ها، نشانه‌هایی بود که در بین گروه‌های پست‌راک تکرار می‌شد. اگر چه قطعات معمولا طولانی و بدون کلام هستند ولی این به این معنا نیست که صدای هیچ خواننده‌ای در این موسیقی شنیده نخواهد شد. صدای موسیقی پست‌ راک از مشخصات ژانرهای مختلفی مانند post-punk، progressive rock، space rock، ambient، dub، electronica و experimental، همچنین شکل‌هایی از موسیقی جاز تشکیل می‌شود.
در این سبک گروه‌ها از صدای خواننده صرفاً به عنوان یک آلت موسیقی دیگر استفاده می‌کنند. هدف این موسیقی انتقال پیام از طریق متن ترانه، مانند سبک‌های دیگر، نیست. به همین دلیل، اگر هم کلامی بر روی موسیقی قرار بگیرد، خیلی کوتاه خواهد بود و هدف ساختن فضای بهتری برای کل قطعه موسیقی است. گروه Sigur Rós که برای صدای خاص خواننده‌ی گروه شهرت دارد، یک زبان ساختگی ساخته‌اند که توسط منتقدان Hopelandic نامیده می‌شود. طبق گفته گروه این زبان ساختگی کلمات شکسته و نامفهومی است که به درستی در فضای موسیقی قرار می‌گیرد و به عنوان یک آلت دیگر موسیقی عمل می‌کند.
گوش می کنیم به Route Onr از Sigur Ros

 
[button color=”red” size=”small” link=”http://SigurRós-RouteOne(Timelapse).mp3″ icon=”” target=”false”]لینک دانلود[/button]
گروه‌هایی مانند Explosions in the Sky، This Will Destroy You، Do Make Say Think ، Mono و Mogwai را می‌توان از گروه‌های مشهور پست‌ راک دانست.
در حال حاضر پست‌ راک نسبت به سال‌های اولیه قرن ۲۱، در دورهٔ افول خود قرار دارد. مدت‌هاست که گروه مهم جدیدی در این ژانر ظهور نکرده است. ایده‌های تکراری و محدودیت‌های جدید جا را برای بروز خلاقیت تنگ کرده است و به نظر می‌رسد که باید منتظر زیرشاخه‌های جدید و تلفیق بیشتر با ژانرهای دیگر باشیم. در غیر این صورت پست‌ راک به همان‌جایی می‌رسد که موسیقی راک در دههٔ ۹۰ رسید و به تعبیری دیگر، پست‌ راک همان‌گونه که آغاز شد به پایان خواهد رسید.
در پایان ویدیو اجرای زنده ی قطعه Hayastan از گروه راک ایسلندی سگو رش که قسمتی از فیلم مستند ساخته شده از این گروه است می بینیم.