استنلی کوبریک و تقارن فیلم هایش
امروزه تقارن نقطه‌ای به‌عنوان ابزاری منحصر به فرد در سینما مورد استفاده قرار می‌گیرد. به این شیوه و تکنیک اصطلاحاً One Point Perspective گفته می‌شود. کارگردانی که همیشه نامش به استفاده هوشمندانه از این ابزار گره خورده استنلی کوبریک ( Stanley Kubrick ) است. استفاده از تکنیک تقارن نقطه‌ای صرفاً به سینمای معاصر اختصاص ندارد. شاید مشهورترین استفاده از این تکنیک در تابلوی شام آخرِ لئوناردو داوینچی باشد که در این اثر خط افق از روی سر شخصیت‌های تابلو عبور می‌کند و نگاه همه‌ی مهمان‌ها بر روی چهره عیسی مسیح قفل شده است و این تقارن نقطه ای را شکل میدهد.
علاقه کوبریک به عکاسی از سن سیزده سالگی و زمانی که پدرش برای او دوربینی خرید شروع شد. استنلی کوبریک بعد از مدتی در مجله‌ای به صورت تمام وقت به عنوان عکاس مشغول به کار شد و شاید همین حرفه عکاسی باشد که موجب میگردد قاب‌های فیلم هایش بسیار پرجزئیات و حساب شده باشد و در اکثر آنها تقارن خاصی رعایت شود.
استنلی کوبریک حدود پنجاه سال در سینما مشغول فعالیت بود و با توجه به شخصیت کمالگرایش تا آخر عمرش تنها سیزده فیلم سینمایی را ساخت:
- ۱۹۹۹ – چشمان کاملاً بسته
- ۱۹۸۷ – غلاف تمام فلزی
- ۱۹۸۰ – درخشش
- ۱۹۷۵ – بری لیندون
- ۱۹۷۱ – پرتقال کوکی
- ۱۹۶۸ – ادیسه فضایی
- ۱۹۶۴ – دکتر استرنجلاو: چگونه یاد گرفتم دست از هراس بردارم و به بمب عشق بورزم
- ۱۹۶۲ – لولیتا
- ۱۹۶۰ – اسپارتاکوس
- ۱۹۵۷ – راه‌های افتخار
- ۱۹۵۶ – کشتن
- ۱۹۵۵ – بوسه قاتل
- ۱۹۵۳ – هراس و هوس
پ.ن
یک ژانویه سالی که گذشت اولین پست اورسی فرستاده شد. ویدئویی حاوی قسمت‌هایی از فیلم‌های استنلی کوبریک و تقارن و پرسپکتیو خاص فیلم‌های مختلفش. اون موقع شاید ده نفر هم نبودیم ولی الان یک سال از این داستان می‌گذره و تعداد بی‌شماری دوست پیدا کردیم . هر کسی با سلیقه منحصر به فرد خودش تو انتخاب‌ها به ما کمک کرد.با وجود تفاوت سلیقه‌ها ولی انگار همه دنبال یه چیز مشترک هستیم.
