اگه فیلمی قرار باشه که ارزش تکنیک سه بعدی در سینما رو نشان بدهد بدون شک یکی از اونها Gravity یا جاذبه ساخته ی آلفونسو کوآرون کارگردان مکزیکی سینماست. به گفته ی کوآرون سالها این ایده تو ذهنش بوده اما به جهت اینکه قدرت تکنولوژی به اندازه ی کافی نبوده از ساختن فیلم منصرف میشود تا سال ۲۰۰۹ که جیمز کامرون آواتار رو میسازد و فصل نوینی از جلوه های ویژه را ارائه میدهد.
داستان فیلم سر راست است : زنی در حال مبارزه برای بقاست. و فیلم تماماً از ایمان و یافتن دلیل برای زنده ماندن و زندگی کردن حرف میزند.
علاوه بر جلوه های ویژه ی خاص فیلم که بیننده را رسماً در فضا قرار میدهد – البته بیشتر واسه کسانی که سه بعدی ش را دیدن! – با فیلمبرداری محشر Emmanuel Lubezki – که دو اسکار پشت سر هم را دارد – این محیط را بهتر و معلق تر میکند! موزیک Steven Price که میشه گفت بجا و متناسب با فضا ها روی ساختار فیلم قرار میگیرد هم در اسکار هشتاد و ششم توانست جایزه بهترین موسیقی فیلم رو دریافت کند.
