“ایوی توب” از سرشناس ترین نغمه سرایان قرن بیستم سوئد محسوب می‌شود. بالادهای سنتی و موسیقی فولک این هنرمند سوئدی مورد استفاده بسیاری از خواننده‌ها و گروه‌ها قرار گرفته است. شاید معروف‌ترین قطعه این هنرمند، آهنگ Byssan Lull باشد که توب در سال 1921 بر پایه لالایی‌ای مربوط به کودکی خود آن‌را ساخته است. اجرایی که در این مطلب قصد معرفی آن را داریم، اجرای خواننده اسکاندیناویایی، ویدیا وزنلاند هست که در فیلم سامسارا نیز مورد استفاده قرار گرفته است. وزنلاند مجموعه‌ای از لالایی‌های کشورش را در آلبومی به نام “نور شب” منتشر کرده. خود خواننده درباره تجربه‌اش هنگام بازخوانی لالایی‌ها گفته که هم‌زمانی عمق تاریکی و وضوح نور موجب به وجود آمدن این قطعات از دل کشورهای نیمه شمالی شده است. تضادی که در تمام زندگی هر فرد در آن منطقه وجود دارد، روز و شب‌هایی که در هم مخلوط هستند، روزهایی که تاریک‌اند و شب‌هایی که زیر نور سپری می‌شوند. فیلم سامسارا با استفاده از فضای Byssan Lull، این توامان روشنی و تاریکی را برای اشاره به تولد و مرگ و سیر تاریخ بشری مورد استفاده قرار داده. نوزادی که هنوز چشم نگشوده، مردمی که روزگاری بوده‌اند و نیستند. پیکره‌هایی سنگی که گویی از حیاتشان میلیون‌ها سال گذشته، کودکی مو طلایی در تابوت که انگار در آخرین لحظات زندگی‌اش از جفاکاری روزگار مغموم بوده است.
