عمده مساحت صحرای غرب، در دل کشورهای مراکش، موریتانیا و الجزایر قرار گرفته. موسیقی در دل مردم صحرا می‌جوشد و همین باعث شده تا موسیقیِ صحرایی بخش پر رنگی از world music به شمار برود.
بادیه‌نشین‌ها از عشق ، قوم و دین خود می‌خواندند. تا اینکه جنگ علیه استعمار اسپانیا آغاز شد. در خلال این درگیری‌ها، نیمی از جمعیت صحرا به الجزایر کوچ کردند و همین موضوع جنبش موسیقایی آن‌ها را کلید زد. موسیقی برای صحراویون تبدیل شد به بستری برای بیان حقایق. مضمون ترانه‌هایشان از عشق و ایدئولوژی، رنگ فقدان و حال و هوای سیاسی به خود گرفت و حتی ریتم موسیقی‌شان تندتر شد.
مریم حسن فعالیت خودش را با گروه شهید الوالی شروع کرد. اسم گروه از نام رهبرِ آزادی‌خواه و اولین رئیس جمهورِ دولت دموکرات عربی صحرا، شهید الوالی مصطفی گرفته شده بود. گروهِ Shahid El Uali تا سال ۱۹۹۸ فعالیت خودش را ادامه داد و بعد از انحلال گروه، مریم حسن به صورت انفرادی چند آلبوم منتشر و در فستیوال‌های مختف حضور پیدا‌کرد.
به غیر از این گروه و مریم حسن، آرتیست‌های دیگری مثل عزیزا براهم، الناجم علال و گروه تیریس(+) هم بودند تا موسیقی صحرا را متحول کنند.
با وجودِ گذشت حدود ۴۰ سال از انقلاب بادیه‌نشین‌ها، موزیسین‌های صحرای غرب هنوز از الهامات مربوط به حس و حال آن دوره در موسیقی خود استفاده می‌کنند. این نوع موزیک با وجود اینکه خودش را با عصر حاضر انطباق داده، همچنان به سنت‌ها پایبند هست و روح اتحاد را در خود زنده نگه داشته.
