آلبومِ « در من برو شکار » بعد از چهار سال از آلبوم اولِ گروه داماهی منتشر شد، و حالا باید گفت: میارزید چهار سال صبر و انتظار!

در ستایش آهنگ درد بی دردی گروه داماهی. رامی نوشته خوا‌ب‌اش پر از گراز و بزمچه است، پر از گریه و عذاب. خووُم پُرِ گُرازِن و کِراسِن، پُرِ گیریک و عذاب

گروه داماهی پس از مدت زمان طولانی تک آهنگ جدیدی به نام «جاده لغزنده است» منتشر کرد که ادای دینی به موسیقی خیابانی ایران است.

داماهی گروه عجیب و غریبی نیست اما بسیار «جالب» است. داماهی هم کلام محور است و خواننده پاپ دارد، هم موسیقی به خودی خود بسیار جدی و حساب شده پیش می‌رود.

جنوبی ها اعتقاد داشتند در خلیج فارس ماهی غول پیکری به نام داماهی وجود داشته که در بطنش آرمانشهری موجود بوده است. گروه داماهی فعالیت خودش را سال 91 شروع کرد

موسیقی تلفیقی با تمام نقص‌هایش در ایران جانی دوباره گرفته و گروه‌های گوناگون شکل گرفته‌اند و این بار گوش مخاطب بیشتر با این سبک موسیقی آشناست.

فعالیت گروه تلنگر سال ۹۰ با کنجکاوی ۴ نفر راجع به چگونگی به اشتراک گذاشتن ایده های موسیقایی‌شان و با اجرا در خیابان آغاز شد.

سال هشتاد و دو پویا محمودی با گروه باراد آلبومی منتشر کرد که ریشه‌های موسیقی جنوب و بندرعباس هم در آن دیده می‌شود.ویدئوی شیخ شنگر را با هم می بینیم.