فیلم انگل (Parasite) | نماینده کره جنوبی در کَنِ 2019
فیلم انگل (Parasite)، درامِ ۱۳۲ دقیقه‌ایِ “بونگ جون‌هو”ی کره‌ای که نخلِ طلای کنِ ۲۰۱۹ را برای سازنده‌اش به ارمغان آورد، شباهتی تماتیک به “دزدانِ فروشگاه” دارد. (برنده‌ی نخلۀ طلای کنِ سالِ گذشته به کارگردانی هیروکازو کورئیدا) نوعی از درامِ ترکیبی (کمدی/تراژدی) که در کانونی‌ترین لایه‌ی خود، در کارِ روایتِ آسیب‌پذیری طبقه‌ی تهی‌دست و ضعیفِ جامعه و ترسیمِ نوعی از فقرِ پسامدرن است. نوعی از فقر که نه به دلیلِ تنبلی، ضعفِ ژنتیک، هوشِ پایین و یا کم‌شانسی، که به دلیلِ نابرابری ایجاد شده … نابربری در اجتماعی که موجِ جهانی‌شدن و فرهنگِ جهان‌وطنی را خیلی سریع به آغوش کشید، و تبعِ آن، خیلی سریع هم ترک برداشت. ترک‌هایی که حاصلِ برخوردِ امواجِ فناوری، ثروتِ انباشته، سرمایه‌داری و پیشرفتِ اقتصادی با ساحلِ یک جامعه‌‌ی سنتی در شرقِ آسیاست.
.
اگرچه ما با یک موقعیتِ تکراری و نه‌چندان پیچیده روبرو هستیم(تقابل فقیر و ثروتمند)، اما کارگردانی “بونگ جون هو”، انگل را به یک اثر متفاوت، بدیع و هنرمندانه تبدیل کرده است … همه چیزِ با رنگ و بویی کمدی آغاز می‌شود – خانواده‌ای فقیر و بی‌پول، که شغلِ درست و حسابی هم ندارند، پایشان به یک خانه‌ی اعیانی باز می‌شود و هریک شغلی در این خانه به دست می‌آورند – اما در ادامه و با پیشرفتِ داستان، شاهدِ شیطنت‌ها و خلاقیتِ فیلم‌ساز در ترکیبِ قواعد ژانر و فرم‌های روایی متعدد هستیم.
.
نوعی روایتِ دراماتیکِ کولاژگونه، که از پی سلسله حوادثی تصادفی، فرجامی غیر از سقوط در سیاهچاله‌ای گریزناپذیر باقی نمی‌گذارد … و اوجِ هنرنماییِ فیلم در حین همین سقوطِ کاملاً آزاد رقم می‌خورد. جایی که “جون‌هو”ضمن ترکیبِ خلاقانه‌ی قواعد ژانر، آنقدر آرام سقوط می‌کند (بخوانید فرود می‌آید) که قهوه‌ی لیوانِ هیچ سرنشینی سرریز نمی‌شود.
