عجایب المخلوقات به روایت رضا ثروتی
عجایب المخلوقات يا مخلوقات عجيب اين كره‌ی خاكی به روایت رضا ثروتی
تو هم مرا يك انسان ميبينی؟ همانطور كه روی دو پايم راه می‌روم؟ يا مرا حيوان چهارپایی می‌بينی كه تازگی آموخته‌ام دو پای ديگرم را از روی زمين بلند كنم و روی دوتای ديگر راه بروم؟ وقتی حرف می‌زنم صدايم را با همان آهنگی كه از تارهای صوتی‌ام خارج می‌شود می‌شنوی يا صدای من در گوش‌های تو شيهه‌ی اسب خسته‌ايست كه از زور خستگی صدايش را بلند می‌کند؟
عجايب المخلوقات رضا ثروتی چيزی فراتر از يک سير داستانی مشخص است. شعری با قافيه‌های ترسناک از روابط بشری. داستان پيچيده و درهم ريخته‌ی انسان امروزی ، انسان‌هایی با لباسی به رنگ پوست و مندرس و ژوليده و شبيه هم، با گريمی كه چهره‌هايشان را از هم متمايز نكند. صحنه به دور از هر گونه تكلف و پيچيدگی طراحی شده و اجسام داخل صحنه تنها برای رساندن پيامی به كار برده می‌شوند . استفاده از دايره‌ای نورانی كه هربار با نور قرمز و صدای مهيب اخطار می‌دهد از بهترين قسمت‌های طراحی است . نمايش كلام ندارد اما موسيقی و افكت‌ها و آواها آنقدر كامل و بی‌نظير اتتخاب شده است كه جای ديالوگ را پر می‌کند. انتخاب صحيح بازيگرانی كه با بدنشان ديالوگ‌های نداشته‌ی نمايش را روايت می‌كنند از بهترين قسمت‌های نمايش است . بازيگرانی كه به جای ساز نواخته می‌شوند، جای مسجمه جابجا می‌شوند و علاوه بر بازی جای نقششان اجسام گوناگونی را پيش چشم مخاطب تصوير می‌كنند .
عجایب المخلوقات با اختلاف زيادی هنوز از بهترين نمايش‌های بی‌كلامی‌ست كه طی سال‌های اخير به روی صحنه رفته است.
چنانچه موفق به ديدن آن نشده‌ايد از طريق لينک زير ببنييد و مسافر دنيای خيالی اما واقعی مخلوقات عجيب شويد.
[button color=”red” size=”small” link=”https://www.filimo.com/m/SrIlR” icon=”” target=”true”]دیدن فیلم تئاتر مخلوقات عجیب[/button]
