گروه جهله – ویدیویی از سال هشتاد و پنج

فکر اولیه ایجاد گروه جهله از موسی کمالی بود که کار پژوهش بر روی موسیقی هرمزگان را آغاز کرده بود و با کمک احمد روان گروه را تشکیل دادند. اسم جهله از نام کوزه ای گرفته شده که از قدیم در روستاها برای نوشیدن آب مورد استفاده قرار می‌گرفته است و موسی کمالی به این نتیجه رسیده است تا با بهره بردن از جهله به عنوان یک ساز دوباره به آن حیات ببخشد. گروه جهله از دوازده نفر زن و مرد تشکیل شده است که از معروف‌ترین اعضای گروه می‌توان قنبر راستگو (خالو قنبر بهترین نوازنده نی جفتی هرمزگان) را نام برد. رها فریدی فیلم‌ساز اهل بندرعباس طی دو سال، بیش از سی قطعه از گروه جهله ضبط کرد و دوازده آهنگ از بین آن‌ها انتخاب شد و با وجود انجام میکس و مستر، هیچ‌وقت منتشر نشد. پیش از این با رها فریدی با قسمتی از فیلم چی‌چکا آشنا شده بودیم.فیلم چی‌چکا آرشیوی ست از موسیقی، فرهنگ، و زندگی مردم بندرعباس در روایتی از زندگی ابراهیم‌ منصفی‌.
[button color=”green” size=”small” link=”http://www.rahafaridi.com” icon=”” target=”true”]وب سایت رها فریدی[/button] [button color=”green” size=”small” link=”https://owrsi.com/%D8%B1%D9%87%D8%A7-%D9%81%D8%B1%DB%8C%D8%AF%DB%8C-%D9%85%D9%85-%D9%85%D8%A7/” icon=”” target=”false”]قسمتی از فیلم چی چکا[/button]
دیگر اعضای گروه جهله را حمید سعید، احمد روان و سه خواهر و همسر احمد به عنوان گروه کُر جهله و عیسی بلوچستانی ، حسین گُردین، مهدی نظری، حام و حمید دهباشی تشکیل می‌دهند.

سازهای گروه جهله

جهله: این كوزه سفالین را در روستاهای شهوار وحكمی‌ شهرستان میناب می‌‌سازند و سه نوع مختلف دارد: جحله جمالی از همه بزرگتر است و در گذشته زن‌های جوان آن را حمل می‌‌كردند، تُن صدای جهله جمالی شبیه دُهُل است ؛ جحله معمولی را دختران جوان بر روی سر می‌‌گذاشتند؛ و جهله گدوك (كوچك) كه دختران كوچك آن‌ را آب می‌‌كردند وبر روی سر به خانه می‌‌بردند. این سه نوع جحله كه دارای سه تُنالیته مختلف‌اند در كنار سازهای كوبه‌ای‌‌ دیگر نواخته می‌‌شوند
نی جفتی: دو تا نی مضاعف بوده كه دارای ۷ سوراخ با هفت صدا است. جفتی‌ها را اغلب از یك ساقه درست می‌‌كنند. از هر نی صدایی جداگانه در می‌‌آید که می‌‌توانند به مانند ۲ ساز باهم همراه شوند
دُهُل: طبل بزرگی که بیشتر برای شروع ریتم استفاده می‌‌شود
کَسِّر: طبل کوچک
پی‌پَه: یکی از سازهای کوبه‌ای جنوب ایران که از چوب درخت کُنار و پوست گوسفند درست شده و با ضربه چوبی بر آن نواخته می‌‌شود
کَپَر: اتاقکی که از برگ‌های نخل ساخته می‌شود و در نخلستان‌های جنوب ایران از آن استفاده می‌‌شود
سوند: یك نوع بافت محلی است كه از ساقه و برگ درخت نخل تهیه می‌‌شود و از آن‌ در ساختن خانه استفاده می‌‌كنند
بَشاگرد: یکی از روستاهای شرقی استان هرمزگان