همزمان با انتشار بشنوید و بخوانید از EP جدید گروه جت پک به نام Joystick | موجوداتِ فراصوتیِ سفینه‌ی جت‌پک
امروز همه می‌دانیم که آنچه برای شنیدن انتخاب می‌کنیم تنها «صدا» نیست، بلکه شاخصه‌هایی مثل متن و ادبیات یک قطعه و ارجاع سبک‌شناختی و در مواردی پرداخت نمادگرایانه، اجزایی هستند که همگی در ظرف آن آهنگ به مخاطب عرضه می‌شوند. بدیهی است هر چه مولف باهوش‌تر باشد و روی امکان ضمیمه‌کردن عناصر غیرصوتی به یک اثر مانور دهد، در خلق یک موسیقی اثرگذار و ماندگار موفق‌تر خواهد بود. رُبات‌ها، یو‌اف‌اوها، داستان‌های علمی-تخیلی، جنگ ستارگان و مولفه‌های این‌چنینی با گفتمان فرهنگیِ ایران و سلیقه‌ی عامه مردم ایران بیگانه‌اند. ارجاع به فرهنگی که به کلی خارج از دید عموم شنوندگان ایرانی قرار دارد و از جایی در میانه‌های دهه‌ی هشتاد تا نود آمریکا بیرون کشیده شده، ریسکی است که گروه جت پک ([button color=”red” size=”small” link=”https://www.instagram.com/_jetpack_/” icon=”” target=”true”]Jetpack[/button]) برای خلق موسیقی خود آن را پذیرفته. از نظر صدادهی کار Joystick تر و تمیز است، صداهای رنگارنگی دارد و قطعاً برای شنونده‌ی حرفه‌ای یادآور خیلی از گروه‌ها مثل آرکتیک مانکیز، تِم ایمپالا، دفت پانک و حتی دپش مُد است؛ چنانکه در لحظاتی برای من خودِ کلدپلی بود؛ اما نسخه‌ای دوبعدی و کم‌افت‌وخیز از آن. در نهایت جت‌پک موجودات تازه‌ای را از سفینه‌ی خود روی خاک میدان موسیقی مستقل ایران پیاده می‌کند و موسیقی‌اش شاید توجه ما را به جنبه‌های کمتر دیده و شنیده شده‌ی موسیقی آلترناتیو معاصر بیشتر جلب کند.
نوشته: امید سلطانی
