همزمان با انتشار بشنوید و بخوانید از EP جدید گروه جت پک به نام Joystick | موجوداتِ فراصوتیِ سفینه‌ی جت‌پک
امروز همه می‌دانیم که آنچه برای شنیدن انتخاب می‌کنیم تنها «صدا» نیست، بلکه شاخصه‌هایی مثل متن و ادبیات یک قطعه و ارجاع سبک‌شناختی و در مواردی پرداخت نمادگرایانه، اجزایی هستند که همگی در ظرف آن آهنگ به مخاطب عرضه می‌شوند. بدیهی است هر چه مولف باهوش‌تر باشد و روی امکان ضمیمه‌کردن عناصر غیرصوتی به یک اثر مانور دهد، در خلق یک موسیقی اثرگذار و ماندگار موفق‌تر خواهد بود. رُبات‌ها، یو‌اف‌اوها، داستان‌های علمی-تخیلی، جنگ ستارگان و مولفه‌های این‌چنینی با گفتمان فرهنگیِ ایران و سلیقه‌ی عامه مردم ایران بیگانه‌اند. ارجاع به فرهنگی که به کلی خارج از دید عموم شنوندگان ایرانی قرار دارد و از جایی در میانه‌های دهه‌ی هشتاد تا نود آمریکا بیرون کشیده شده، ریسکی است که گروه جت پک (Jetpack) برای خلق موسیقی خود آن را پذیرفته. از نظر صدادهی کار Joystick تر و تمیز است، صداهای رنگارنگی دارد و قطعاً برای شنونده‌ی حرفه‌ای یادآور خیلی از گروه‌ها مثل آرکتیک مانکیز، تِم ایمپالا، دفت پانک و حتی دپش مُد است؛ چنانکه در لحظاتی برای من خودِ کلدپلی بود؛ اما نسخه‌ای دوبعدی و کم‌افت‌وخیز از آن. در نهایت جت‌پک موجودات تازه‌ای را از سفینه‌ی خود روی خاک میدان موسیقی مستقل ایران پیاده می‌کند و موسیقی‌اش شاید توجه ما را به جنبه‌های کمتر دیده و شنیده شده‌ی موسیقی آلترناتیو معاصر بیشتر جلب کند.
نوشته: امید سلطانی
