Almost Blue عنوان بالادی ست که اوایل دهه هشتاد میلادی، توسط الویس کاستلو نوشته شد. در آن ایام چت بیکر با الویس شروع به همکاری کرده بود و در خلال ارتباطش با او، این قطعه را به شیوه خودش شروع به نواختن و خواندن کرد. در ریتم ورژن چت بیکر آکوردهای جَز بیشتری وجود دارد و شاید عامل اصلی که اجرای آلموست بلو توسط چت بیکر تا این اندازه دوست‌داشتنی از کار درآمده، این است که تک تک نت‌های موجود در آهنگ با تاثیرگذاری حداکثری اَدا می شوند و نوازندگی پیانیست به صورت ایده‌آلی با کل قطعه ترکیب شده است.
[box type=”shadow” align=”alignright” class=”” width=””]وقتی در سال 1966، دندان‌هایش توسط یک قاچاقچی هروئین خرد شد، تا سالها نه می‌توانست بخواند و نه می‌توانست ترومپت بنوازد. “پرنس موسیقی کول”، پسر خوش‌قیافه‌ی موسیقی Jazz که به خاطر چهره‌ی فتوژنیک و سینماییش، به جیمز دین Jazz مشهور شده بود، Chet Baker یکی از مشهورترین نوازندگان ترومپت جز که گه‌گاهی هم می‌خواند به سبب همین اعتیاد لعنتی به هروئین بود که در 58 سالگی از طبقه‌ی دوم هتل پرنس هندریک در آمستردام خود را پایین انداخت و خودکشی کرد. چت بیکر در سال 1929 در شهر Yale در اوکلاهمای آمریکا متولد شد و خیلی زود و در کودکی شروع به خواندن کرد. بعنوان فرزند محبوب خانواده‌اش به گروه کُر کلیسای محلی رفت و پیش از آنکه ساز اصلی‌اش یعنی ترومپت را آغاز کند، به نواختن ترومبون پرداخت. بعدها پس از آنکه به ارتش پیوست و پس از آن به لس آنجلس رفت، همکاریش را با گری مولیگان که یک ساکسفونیست مشهور بود آغاز کرد و در قالب کوارتت مولیگان به خلق آثار ماندگار بسیاری پرداخت. در سال 1953از این کوارتت جدا شد و خودش تشکیل یک کوارتت داد. چهره‌ی جذاب او و شیوه‌ی نوازندگی او که از مایلز دیویس تاثیر پذیرفته بود به سرعت او را تبدیل به موزیسینی محبوب در بین دوستداران موسیقی جز کرد. در اواخر دهه‌ی پنجاه بود که هروئین دست‌و‌پای او را بست و چت تمرکز خود را از موسیقی برداشت و به جدال با این هیولا پرداخت. او بارها توسط پلیس دستگیر شد، چندین بار به کشورهایی مثل سوییس، ایتالیا و آلمان تبعید شد. طبعا رکوردهای او در این زمان یعنی دهه‌ی شصت تحت تاثیر داستان‌های پیش آمده، ضعیف بودند. تا اینکه بالاخره با کمک دیزی گیلیپسی پدرخوانده‌ی Jazz در دهه‌ی هفتاد توانست کنسرت‌هایی را در نیویورک برگزار کند و همکاریش را با گری مولیگان از سر بگیرد. در این دوره به عقیده‌ی منتقدان در میان کارهای فراوانی که ضبط و اجرا کرد، قویترین و درخشان‌ترین آثار او دیده می‌شوند. بیکر در سال 1988 و در 58 سالگی به زندگی خود پایان داد. [/box]
[button color=”red” size=”small” link=”https://parasounder.wordpress.com” icon=”” target=”false”]به نقل از پاراساندر[/button]
