معرفی آلبوم ده تیر، اثر گلنوش صالحی
اثر گلنوش صالحی – نمایشگاه گروهی یا کلاژی از زندگی؟
شنیدن آلبوم دهِ تیر(+) اثر گلنوش صالحی نه آنچنان که آهنگساز می‌گوید، به مثابه مشاهده‌ی یک تابلوی کلاژ از زندگی، بلکه بیشتر شبیه به وارد شدن به یک نمایشگاه گروهی نقاشی است که تابلو‌هایش بدون هم‌بستگی فرمی و معنایی خاصی، کنار هم قرار گرفته‌اند. تابلوهایی که گرچه در آن‌ها تک و توک اتفاقات درخشانی می‌افتد، اما از کنار هم قرار گرفتنشان، چیزی جز ناهمگونی و تشویش به ذهن نمی‌رسد.
قطعات چندتکه‌ی آلبوم البته با یک ایده‌ی کلی‌تر سامان گرفته‌اند و آن نگاه فرمال به موسیقی در قامت یک مقوله‌ی صوتی-حسیِ صِرف است. جایی که سازها از پیشینه تاریخی‌شان خالی می‌شوند و شکل و آکوستیک صوتی‌شان در قامت چیزی انتزاعی مورد نظر است. بنا نیست سازِ دستِ آهنگساز روند قدما را ادامه دهد یا اتفاقی باشد که به مثابه یک مانیفست هنری در مقابل آن بایستد؛ بلکه برعکس، آنچه مهم است، صرفاً روایتِ آهنگساز از یک‌سری پدیده‌های حسی در قالبی است که فراز و فرود و ابتدا و انتهایی داشته باشد. دهِ تیر روایتی است عقیم‌مانده و نامنسجم، دقیقاً به همین معنای اخیر.
آلبوم نه آنچنان درگیر ردیف است و نه بازی‌های ریتمیک موسیقی ایرانی. بناست چیزی نُو را از سر تجربه‌ی خودش روایت کند. اتفاقی که به درستی در قطعاتی مثل «رادکان» و «دهِ تیر» با بسط و گسترش ملودیک تار بر اساس سنتز درونی موتیف‌ها و استفاده از سازهای کوبه‌ای به عنوان یک عامل دارای کارکرد، می‌افتد. در نخستین آلبوم گلنوش صالحی، سازهای کوبه‌ای دیگر نقش سنتی گیرنده‌ی صِرفِ ریتم را ندارند، بلکه بخش بزرگی از فضاسازی‌ها و روایت قطعه هم بر دوش آن‌ها است. گرچه چنین نگاهی کم و بیش در طول آلبوم رعایت می‌شود، اما به خودی خود، روایت‌ساز نیست و صرفاً سبک و سیاق آلبوم را تعیین می‌کند.
قطعات دهِ تیر دنبال هم نمی‌آیند، داستان نمی‌گویند و دراماتورژی ندارند. بنابراین روند روایت‌شان عقیم می‌ماند. هر قطعه را می‌توان از آلبوم بیرون کشید، منحصراً آن را شنید و بعد از ذکر «قشنگ بود» به گوشه‌ای گذاشت. قطعات چهار دقیقه‌ایِ یک‌بار مصرفی که چون ابتدا، انتها و نقش‌شان در یک کلیت بزرگتر، تعریفِ مشخصِ راوی‌مداری ندارد، پیش از آنکه لذت شنیداری‌شان در خاطر بماند، فراموش می‌شوند.
| نوشته محمد خلیلیان |
[box type=”shadow” align=”alignleft” class=”” width=””] آلبوم «ده تیر» اثر گلنوش صالحی شامل قطعاتی با آلات مختلف موسیقی از جمله دودوک، کمانچه، ویلنسل، تنبک، دهل و بندیر بوده و هنرمندانی چون هاروت چیکولیان، سهیل مخبری و ستار خطایی در آن مشارکت داشته اند. گرافيك آلبوم: بهزاد حاجي بيك لو ويدئو: دريا ياسري عكس جلد: اميرحسين شجاعي عكس پرتره: مريم تخت كشيان اين آلبوم در روز يكشنبه ١٨ تير توسط نشر و پخش جوان منتشر و در شهركتاب ها و فروشگاههاي عرضه محصولات فرهنگي توزيع خواهد شد.[/box]
