مستند باراکا – آیین سرود میمون اندونزی

کچا (Kecak) یا سرود میمون آیینی مربوط به اندونزی ست که حدود هشتاد سال پیش به وجود آمده. این پرفورمنس غریبِ اهالی بالی ترکیبی ست از حرکات هماهنگ و اصوات خاص برای آرامش ارواح اجداد اهالی. حلقه‌ی مردانی که انگار در هم تنیده شده‌ اند و با اصواتی پلی‌ ریتمیک و پیوسته، به همراه حرکات سریع می‌خوانند Cak Cak Cak. فلسفه‌ی وجودی رقص میمون از داستان سیتا سمبل وفاداری و همسر زیبای راما (هفتمین آواتار ویشنو) به وجود آمده است. این پرفورمنس دراماتیک متشکل از موسیقی و رقص اگرچه کارکرد عبادت دارد، از نظر هنری نیز قابل بررسی می باشد. نمایشی از رنگ و صدا و هارمونی که مخاطب را به خلسه فرو می‌برد.
ویدئوی حاضر قسمتی از مستند باراکا(Baraka) ساخته ۱۹۹۲ است که در این فیلم غیر روایی، Ron Fricke به دنبال یافتن آنچه که بر انسان ها گذشته و برای به تصویر کشیدن روند زندگی جامعه بشری به کشورهایی چون تانزانیا، چین، برزیل، ژاپن، کویت، کامبوج، ایران، نپال و … سفر کرده و سعی میکند انسان را به راز زندگی و روح طبیعت رهنمون سازد. ران فریک در فیلم کویانیسکاتسی ( Koyaanisqatsi 1982) به عنوان سینماتوگراف با گادفری رجیو همکاری کرده بود و شاید بتوان دو فیلم او، مستند باراکا و سامسارا (Samasara 2011)، را الهام گرفته شده از همین همکاری دانست. دو فیلم مستند غیر روایی و مکمل یکدیگر که روایت گر داستان زندگی ساکنین کره زمین و جامعه بشری هستند. از سنتی ترین قسمت ها که با حفظ آیین های کهن خود به زندگی ادامه میدهند تا کشورهایی که تا بالاترین سطح صنعتی شدن حرکت کرده اند.

سه گانه کاتسی اثر Godfrey Reggio

• Koyaanisqatsi (1982) a.k.a. Koyaanisqatsi: Life Out of Balance
• Powaqqatsi (1988) a.k.a. Powaqqatsi: Life in Transformation
• Anima Mundi (1992) a.k.a. The Soul of the World