دوران کودکی نوار کاستی داشتیم که همیشه تو جا نواری رنو ۵ سفیدمون بود. با جلدی کرمی رنگ – هم رنگ پاییز – که پرنده ایی رو نشون میداد. پرنده ایی که انگار دم پریدن بود!
شاید برای یک کودک هشت ساله “یاد باد آن روزگاران یاد باد” حسابی بی معنی باشه، دیگه چه برسه به “یاری اندر کس نمیبینم یاران را چه شد”!
اما سال ها گذشت تا برایم “بیداد” بیداد شد. سال ها گذشت تا معنی سر تکون دادن های پدرم با “سرو چمان” و هم آوازی هاش با “آستان جانان” واسم معنی پیدا کنن؛ چشم بستن هاش با “یاد ایام” ؛ ریتم گرفتن هاش روی فرمون ماشین با چهار مضراب ها.
چند روز پیش برای دیدن و گپ زدن با موزیسین جوون و محشری به اسم ماهان فرزاد راهی رشت شدیم. شب لذت بخشی بود، پر از موزیک و حس و حال های ناب. امروز قطعه ایی رو واسمون فرستاد که بر اساس قطعه بیداد، آواز محمد رضا شجریان و سنتور پرویز مشکاتیان ساخته بود. بیداد، ناموس لحظه های موسیقایی م! با شک و تردید شنیدمش. “نکنه یموقع ماهان…” و با اشک ادامه پیدا کرد…
آقای شجریان!
شما در مجنون ترین عاشقانه هامون حضور داشتین و دارین.
شما در بکر ترین سرخوشی های نوجوونی و جوونی مون همراهمون بودین.
شما در خصوصی ترین احساسات زندگی مون کنارمون بودین.
شما در روزهای پر از غم مون باهامون اشک ریختین.
و حالا، در اوج دوری آدم ها، رمز نزدیکی مون شدین.
رمز دلباختگی نسل ها
رمز نزدیکی نسل ها
آقای شجریان
ممنون که برگشتین تا در هوای حضورتون نفس بکشیم
لحظه لحظه‌ی دعاهامون برای سلامتی شماست
لطفا زود خوب بشین
تولدتون مبارک
چند کار دیگر از ماهان فرزاد را در لینک زیر میتوانید بشنوید
[button color=”red” size=”small” link=”https://owrsi.com/%D9%85%D8%A7%D9%87%D8%A7%D9%86-%D9%81%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D8%AF-%D9%88-%D8%AA%D9%84%D9%81%DB%8C%D9%82-%D9%85%D9%86%D8%AD%D8%B5%D8%B1-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D9%88%D8%AF%D8%B4/” icon=”” target=”true”]ماهان فرزاد[/button]
